Jop Bleijlevens: vanuit de kelderklasse via Amerika naar de derde divisie

HEERLERHEIDE – Eigenlijk kan het helemaal niet: doen wat Jop Bleijlevens wél heeft gedaan. De huidige aanvaller van derde divisionist Groene Ster was enkele jaren geleden nog een goedwillende, druiste aanvaller in de kelderklasse van het amateurvoetbal.

Jazeker, hij schopte ze er op dat niveau best gemakkelijk in, maar van die soort bestaan er veel. Kan zo’n speler na een jaartje in Amerika meedoen in de vierde divisie? Volgens trainer Jordy Reneerkens zou het in het geval van Jop Bleijlevens, mits goed begeleid, moeten kunnen.

Hij haalde zijn gelijk, niet alleen met Bleijlevens in de vierde divisie, maar net zo goed na de promotie van Groene Ster naar de derde divisie. Bleijlevens is tegenwoordig een plaag voor elke verdediging in 3B.

Een portret van een bescheiden mens met een overdosis leergierigheid.

Liep je al op jonge leeftijd achter een bal aan?

“Jawel, ik was amper vijf toen ik mij aansloot bij een van de twee clubs in mijn geboortedorp Bocholz. Je had daar Sportclub’25 en WDZ. Ik kwam bij WDZ terecht omdat mijn ouders vrienden hadden wiens zoontje daar ook voetbalde. Die waren enthousiast over die club, dus kwam ik daar terecht.”

Was je meteen ook al aanvaller?

“Nee hoor. Ik heb elf jaar lang centraal achterin gevoetbald, al die jaren met dezelfde vriend naast me. Op een bepaald moment, ik was toen zestien, speelden we een wedstrijd tegen Hulsberg. In het laatste kwartier raakten we een spits kwijt en ging ik naar voren. Ik gaf een assist en schoot er zelf ook nog eentje in.

Vanaf dat moment beschouwden mijn toenmalige trainers Theo Heuts en Ralf Baggen mij als spits. Dat is niet meer veranderd. Als ik nu voetbal, is dat voornamelijk als centrale spits. Ik kan ondertussen zowel in een systeem met twee als met drie spitsen spelen.

In Noordwijk bijvoorbeeld begonnen we in 5-3-2, ofwel 3-5-2, maar 4-4-2 of 4-3-3, zoals tegen SteDoCo, is mij ook goed. Spelen we met twee diepe spitsen, dan ben ik dat meestal samen met Dogan Gölpek. Hebben we een derde spits, dan is dat meestal Jimmy Vijgen.”

Even terug in de tijd: je koos ervoor om een jaar naar Amerika te gaan. Wat was de gedachte daarachter?

“Ik zag vroeger op tv nogal eens series, films en programma’s over Amerikaanse scholen. Dat vond ik allemaal prachtig en uiteindelijk werd het een soort droom om daar een jaar te kunnen zijn. Toen ik bij een stagebedrijf kwam te werken, werd daarover veel gesproken en dat wakkerde mijn interesse nog verder aan.

Ik ging thuis ook informatie opzoeken. Uiteindelijk wist ik hoe ik mijn doel kon bereiken en ben ik naar Amerika gegaan. Ik heb een jaar gestudeerd aan de Mars Hill University in North Carolina en daarnaast ook voor die universiteit gevoetbald. Dat was een jaar keihard werken, maar ik behaalde er wel het certificaat ‘Master of Management’ mee.”

Was voetbal en studie goed te combineren op zo’n universiteit?

“Als je bereid bent hard te werken, wel. Je hebt veel uren te studeren, maar je moet ook drie keer per dag trainen, waarvan één keer in de gym. Daarnaast speel je twee à drie wedstrijden per week. Studie, training en wedstrijden waren goed op elkaar afgestemd. Ik was thuis twee keer per week gewend, dus je snapt dat dat heel intensief voor mij was.”

Daarmee zal het ook heel leerzaam zijn geweest.

“In heel veel opzichten, ja. Ik woonde met een teammaat op tien minuutjes lopen vanaf de campus in een appartementje. Je bent ineens op jezelf aangewezen en wordt vanzelf een stuk zelfstandiger. Je leert ook allerlei andere culturen van dichtbij kennen.

Ik kreeg te maken met Brazilianen, Spanjaarden en Zuid-Afrikanen. Speelde met jeugdspelers van Valencia, Celta de Vigo en Derby County. Reuze interessant en leerzaam. Ik maakte er veel vrienden. Ik kan iedereen zo’n jaar als ik daar heb gehad aanraden.”

Hoe ontstond het contact met Jordy Reneerkens?

“Dat bestond al voordat ik naar Amerika ging. Jordy is uitstekend op de hoogte van het voetbal in ieder geval in heel Limburg, ook van de lagere regionen. Hij kende mij al van WDZ en had al geïnformeerd of ik interesse had om met hem samen te werken. Dat had ik wel, maar ik koos ervoor eerst naar Amerika te gaan.

Jordy begreep dat. Hij bleef wel contact houden, wat ook een grappige kant had. Hij bleef aanduiden dat de interesse niet voorbij was, terwijl ik daar juist af en toe bang voor was. Dankzij de zware trainingen en wedstrijden in Amerika kreeg ik meer inhoud en hoopte daarmee aan te kunnen haken bij de selectie van Groene Ster. Ik was ook blij toen Jordy mij echt vroeg naar Heerlerheide te komen.”

Ik neem niet aan dat je meteen de spitsspeler van dienst was?

“Nee, zeker niet. Ik moest heel veel en goed trainen om meer inhoud te krijgen. Daarover had ik vooraf ook uitgebreid met Jordy gesproken. Ik wist dat dat aan onze afspraken vastzat: hard trainen, goed kijken en luisteren, veel willen leren. Dat moest ook wel, mijn tegenstanders waren immers niet meer van het niveau kelderklasse.

In het begin stond ik na een kwartier trainen al te roepen om zuurstoflessen. Alles ging zo snel. Bovendien startte ik met een knieblessure die mijn eerste periode bij Groene Ster in de weg zat. Maar Reneerkens bleef me inspireren en motiveren om door te zetten. Hier en daar eens een complimentje deed wonderen.

Ik kreeg na verloop van tijd meer speelminuten en vanaf februari speelde ik vaak hele wedstrijden. Ik had me voor het seizoen voorgenomen minimaal één keer in de basis te staan en vijf goals te maken. Uiteindelijk kwam ik vorig seizoen tot acht competitietreffers, vier in de beker en drie in de nacompetitie.”

Daarmee had je nog een mooi aandeel in de promotie, toch? En ook in de derde divisie scoorde je al vijf keer. De club is blij met jou en jij met de club. Dus lijkt contractverlenging logisch. Is het dat ook?

“Als ik het goed heb, gaat de club voor de kerst eerst met de trainer praten, daarna met de spelers. Dat lijkt mij logisch. Ik wacht dat rustig af. Maar duidelijk mag zijn dat ik het uitstekend naar mijn zin heb, zowel met de supporters, de clubleiding, trainersstaf als de selectie.”

Jullie doen na een wat sputterende start uitstekend mee in de derde divisie. Groene Ster staat ondertussen in het linker rijtje op positie acht. Dat geeft een goed gevoel in de selectie neem ik aan?

“Zeker! Wij willen, zoals zoveel clubs in onze competitie, graag zo snel mogelijk derde divisievoetbal veiligstellen. Zaterdag moeten we naar koploper Kloetinge. Wij moeten daar niks, zij wel. Wij kunnen vrijuit spelen. En natuurlijk gaan we vanuit ‘niks moet’ wel voor een resultaat!”

Foto: Danny Ploegaert / Orange Pictures