Ga naar de inhoud Ga naar de voettekst

REPORTAGE | ARC duwt ODIN’59 definitief het ravijn in

Als je te lang langs het randje van het ravijn blijft lopen komt er vanzelf een moment dat je erin valt. Voor Odin ’59 kwam dat moment in de return van het nacompetitieduel tegen ARC. Nadat de Heemskerkers pas in de slotfase van de wedstrijd tegen Excelsior ’31 directe degradatie wisten te ontlopen en in de heenwedstrijd tegen ARC, met het nodige fortuin, een 0-2 achterstand nog om wisten te buigen in een 2-3 overwinning, vond het noodlot dat het wel genoeg getart was. De Alphenaren hielden op sportpark Assumburg wel de volledige 90 minuten het hoofd erbij en duwden Odin ’59 definitief het ravijn in: 1-3.

Er was weinig tot niets af te dingen op die overwinning. ARC was, zeker voor rust, de gevaarlijkste ploeg. De ploeg van Mark Evers liet de thuisploeg op eigen helft redelijk met rust, maar zodra de bal over de middenlijn kwam zaten de Alphenaren er kort op. Op het moment dat de bal veroverd werd, zocht ARC direct de ruimtes achter de aangesloten backs van de thuisploeg. Dat leverde na vijf minuten spelen al een grote kans op, Jordi Tuithof zag zijn inzet van de lijn gehaald worden. Even later was het alsnog raak. Neal Arnoldus kon vanaf links doorstomen tot in het zestienmetergebied en hij vond spits Boyd Baatje ter hoogte van de penaltystip, 0-1 en een eerste zetje richting de afgrond.

Alarmbellen

De openingstreffer zorgde er echter niet voor dat de alarmbellen afgingen bij Odin ’59. De backs bleven naar voren stomen, zodra hun ploeg in balbezit was. En ze bleven ook afgetroefd worden op het moment dat de bal verloren werd. Halverwege de eerste helft werd de rekening gepresenteerd, Yassin Kaabouni werd op links gevonden en dribbelde in alle vrijheid richting het strafschopgebied. Daar vond hij, mede dankzij weifelend ingrijpen van de centrale verdedigers, Arjan Ouwendijk, die de 0-2 op het bord zette. Die marge zorgde er wel voor dat de thuisploeg wakker werd.

Aansluitingstreffer

Na een omzetting achterin kreeg Odin ’59 iets meer grip op het duel, maar kansen bleven eigenlijk uit. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de aansluitingstreffer gemaakt werd vanuit een standaardsituatie. Niels Jager kreeg, na een lange inworp van Dustin Mijnders, de bal voor zijn voeten en joeg de bal onberispelijk achter de kansloze Aaron Balk. Kort na die goal leek Ahmed al Mahdi nog bijna voor de gelijkmaker te zorgen, maar Tjerk Ligtvoet wist de voorzet nog net te neutraliseren.

Les geleerd

In de tweede helft kreeg de wedstrijd een gelijkwaardiger aanblik en was het spelbeeld zoals je dat van een promotie/degradatieduel verwacht: de potentiele degradant met meer balbezit, de potentiele promovendus die wat makkelijker voetbalt. Het leverde in het eerste kwartier na de thee aan beide kanten gevaar op. Kaabouni raakte namens ARC de paal en het zijnet, tussen die twee kansen in kon Jager nog een keer uithalen op het doel van Balk, maar werd zijn schot ternauwernood geblokt. Nadat de klok het uur was gepasseerd namen de spanning en de vermoeidheid toe en werd het voetbal aan beide kanten minder. Het was ook de fase waarin ARC liet zien geleerd te hebben van de fouten die in de heenwedstrijd werden gemaakt en Odin ’59 bleef doorwandelen langs de rand van het ravijn. Tot de thuisploeg acht minuten voor tijd struikelde.

Struikelen

Of beter gezegd, zichzelf liet struikelen. Invaller Matthijs de Oude werd aan de linkerkant gevonden en hij draaide, ter hoogte van de middenlijn, slim om verdediger Milan Koenders heen. De jonge verdediger verzuimde vroegtijdig aan de noodrem te trekken en een gele kaart te pakken, moest in de achtervolging en besloot uiteindelijk op het laatste moment alsnog om de tackle in te zetten, die hij eerder achterwege had gelaten. De Oude struikelde en viel over het uitgestoken been van Koenders en scheidsrechter te Kloeze kon niets anders dan de bal op de stip leggen. De penalty werd beheerst afgerond door Arnoldus, die daarmee ARC weer op een beslissende voorsprong zette.

Doek valt

Die voorsprong kwam niet meer in gevaar, omdat Odin ’59 in de slotfase geen moment in staat was om de defensie van ARC te laten wankelen. Aanvoerder Derek Prins heerste in de lucht en maakte elke bal die richting het zestienmetergebied gepompt onschadelijk. En met elke afgeslagen bal wankelde de thuisploeg ietsje meer. Tot de tijd uiteindelijk op was, scheidsrechter te Kloeze driemaal op de fluit blies en Odin ’59, na heel lang langs de rand van het ravijn gelopen te hebben, erachter kwam dat het cliché klopt. Uiteindelijk val je erin en degradeer je!

ARC zou tekort gedaan worden als dit volledig aan het noodlot zou worden toegeschreven, daarvoor speelde de eenmalig kampioen op het hoogste amateurniveau een te goede wedstrijd, maar gezien de doffe deken die over sportpark Assumburg viel na het laatste fluitsignaal heeft men bij Odin ’59 wel even genoeg aan alleen dat noodlot. Die dreun alleen zal nog lang gevoeld worden in de achtertuin van het kasteel.