Ron Kleijn: ,,Wie bij Scheveningen niet collectief mee kan denken, krijgt de vraag: eb je wel gevaere?”

SVV Scheveningen-voorzitter Ron Kleijn is bij uitstek de man die na thuiswedstrijden van de club de sfeer in het sponsorhome bewaakt. Hij doet dat met verve, al heeft hij na een nederlaag wel eerst een paar minuten nodig om het puntverlies te verwerken. Deze week wordt hij zestig, en na dit seizoen zal hij als voorzitter terugtreden. Hij sluit daarmee 12,5 jaar in deze functie bij de club van Houtrust af. Topamateurvoetbal.com vroeg hem naar zijn geloofsbrieven.

Je bent zelf een echte Scheveninger. Heb je hier vroeger zelf ook gevoetbald?

,,Ik ben hier op mijn zevende begonnen als spelertje. Maar toen ik twaalf was ben ik met een groep vrienden overgestapt naar Postalia aan de Buurtweg. Daar heb ik tot mijn twintigste gevoetbald. Helaas verdraaide ik tijdens een bedrijventoernooi van de Konmar mijn knie en was alles daar binnen kapot. Dat was niet meer te herstellen. Einde voetballoopbaan dus.”

Je bent uiteindelijk weer bij Scheveningen terug gekomen

,,Ja dat klopt. Ik ging hier af en toe kijken. En toen mijn zoon vijf was ging hij met me mee en werd lid. In het begin vond hij voetballen niet eens zo leuk, maar toen er meer vriendjes van hem bij de club kwamen begon hij het toch ook leuk te vinden. Op een bepaald moment zag ik dat er best iets aan de begeleiding van zijn team verbeterd kon worden. Dat kun je dan heel hard roepen, maar je kunt er ook wat aan gaan doen. Dat laatste gebeurde. Ik werd trainer/begeleider van het team. Dat werkte best leuk, een poosje later vroeg het jeugdbestuur van de club mij of ik coördinator van de D,E en F pupillen wilde worden. Dat deed ik en daarmee kwam ik in het jeugdbestuur. Daar werd ik voorzitter van toen de zittende voorzitter er mee stopte. Als voorzitter van het jeugdbestuur kwam ik ook in het hoofdbestuur terecht en vervolgens werd ik in 2010 tot voorzitter gekozen. Je kunt wel stellen dat dat dus heel geleidelijk tot stand is gekomen.”

Wat beschouw je als je absolute kerntaak?

Wij heten SVV Scheveningen. De S staat voor Scheveningse. Daar zijn we, dus logisch. De eerste V staat voor voetbal. Weer logisch. Kijk waar we zijn, op de voetbalvelden. En de tweede V is van Vereniging. Dat komt van het werkwoord verenigen. En dat is wat ik doe. Ik streef na dat iedereen die hier is daar ook plezier aan beleeft en dat we gezamenlijk tot resultaten komen. En dat bedoel ik niet alleen op het veld, maar ook met alle andere zaken die hier spelen en gedaan moeten worden. En dat besef: samen zaken voor elkaar brengen is hier heel groot.

Daar heb je een soort filosofie voor ontwikkeld?

Laat ik het zo zeggen: ik heb een bedrijf dat heet Solectief. Daarmee doe ik aan bedrijfsopleiding en training. Ik probeer het gedrag van leidinggevenden te beïnvloeden. Zodanig dat zij van personeel echte medewerkers maken zodat de solisten beter in het collectief gaan fungeren. Vandaar de naam Solectief; solist in het collectief. Bij Scheveningen doe ik het in feite ongeveer het zelfde. Ik probeer als voorzitter van de club iedereen te laten meedenken en mee fungeren op een voor haar of hem prettige plaats en wijze. Daar slaag je wellicht niet voor 100 % in maar dat is wel een doelstelling. Ik ben vooral ook een verbindingsman. Want er lopen natuurlijk meerdere verbanden binnen de club en belangen kunnen wel eens niet parallel lopen. Maar we blijven wel altijd met elkaar in gesprek voor een oplossing.”

,,Als iemand niet in dat streven meegaat komt hier in Scheveningen al gauw de vraag boven tafel: “eb je wel gevaere ?”, Heb je wel gevaren ? Dat hoeft niet zo te zijn natuurlijk, maar als je hebt gevaren dan heb je ook ervaren dat de kapitein op een schip, in onze gemeenschap dus vooral als visser, het absoluut niet duldt dat er onderlinge wrijving of ruzie bij de bemanning rondwaart. Dat wordt meteen opgepakt en uitgesproken. Dat moet ook wel, want je kunt niet even zomaar van zo’n boot af springen. Je moet met elkaar door, of je wilt of niet. En dus wordt het direct uitgesproken en gaat men weer door. Wij doen dat hier bij de club niet anders. We zijn eerlijk naar elkaar, maar ook recht door zee zeg maar.

Als ik kijk naar het feit dat hier al heel lang dezelfde gezichten te zien zijn werkt dat in ieder geval bij SVV Scheveningen heel goed.

Ik denk van wel. Als je ziet dat mannen als Kees Rog, Dave v.d. Zwan, Cees van den Berg, Kees van den Berg, Rob Vis, Ron Cramer en ik kan er nog veel meer noemen al zo heel veel voor de club hebben gedaan in vele jaren, dan moet het wel zo zijn dat zij zich happy voelen bij de manier waarop we hier met elkaar om gaan. En dat is dus waar we weer bij mijn kerntaak uitkomen. Ik moet en zal mensen aan elkaar binden. Ik bewaak die rode lijn in de club. En natuurlijk willen wij ons ook als Scheveningers profileren. Bijvoorbeeld door die scheepstoeter na elke treffer van onze club te laten horen. Je kunt simpel volhouden dat Scheveningen een Haagse wijk is, en formeel is dat ook zo, maar wij willen toch vooral ook het unieke karakter van Scheveningen met ons mee dragen.

Dan zien we vervolgens ook nog een trainer die hier al aan zijn achttiende seizoen bezig is. John Blok is in die zin uniek.

,,John was hier al lang hoofdtrainer toen ik voorzitter werd. Er is nooit enig moment geweest waarop we aan hem hebben getwijfeld. En dat gaan we ook niet doen. John kent de club door en door en kent ook de mogelijkheden en onmogelijkheden er van. Als Scheveningen zou degraderen dan degradeert John Blok niet meer dan de TC of het bestuur of zelfs de leden van de club dat doen. Als dat gebeurt dan kunnen we als club heel goed redeneren dat we Blok dan te weinig spelers hebben gegeven die het gevraagde niveau aankunnen.”

,,Verliezen van een wedstrijd doet Blok ook niet alleen. Er zijn zo veel factoren die mee kunnen spelen. Je kunt denken aan beschikbaar budget waardoor je uiteindelijk degradeert, maar je hebt ook soms zaken als pech en geluk, het veld kan een rol spelen, balletje binnenkant paal, waar gaat ie uiteindelijk heen. Voetbal is zo onvoorspelbaar. We zijn met de hele club bezig om op een zo hoog mogelijk niveau te spelen. Maar mochten we degraderen dan balen we een kwartier maar gaan we echt Blok niet naar de uitgang helpen. Ik ken clubs waar ze dat wel doen. Meerdere keren per jaar als het moet. Maar hoe vaak helpt dat ze en hoeveel kost het ze ? Trainers ontslaan heeft naar mijn idee ook alles te maken met je eigen onvermogen. Bij ons is er nooit paniek. Degraderen is niet leuk, maar de club valt echt niet meteen om. Een wijs mens hier zei mij ooit “de golven blijven toch wel komen”. En zo is het ook.

Het adagium is hier vooral ook, doe maar normaal.

,,Dat is ook zo. Ik ga hier in mijn vrije tijd niet met een stropdas om mijn nek lopen. Doe maar gewoon. We zijn als club laagdrempelig. Voorbeeldje: vanmorgen hielp ik gewoon even mee met de opbouw van het podium waar straks (zaterdag j.l.) de rock cover band Holy Bodies op gaat spelen. Dat is een hartstikke leuke band die nummers speelt van o.m. Golden Earring, de Stones een Creedence. In die band zit dan weer ons bestuurslid Topvoetbal en Michel de Bruin, die wij gaan voordragen als nieuwe voorzitter van de club. Dat kan allemaal gewoon bij deze club. Maar we laten ons anderzijds ook niet in de maling nemen. Als een club achter onze rug om met spelers die net bij ons vastliggen gaan praten hebben ze aan ons geen fijne mensen. We laten ons niet piepelen. Daar heb je het weer. Wij spelen geen schone schijn, wij zijn recht door zee.”

Houtrust is natuurlijk heilige grond als je over voetbal praat. Blijft dit terrein voorlopig nog jullie thuisbasis ?

,,De gemeente Den Haag, waar wij natuurlijk onder vallen, heeft een duidelijk beleid inzake sport. Elke wijk moet haar sport- en recreatievelden hebben. Scheveningen heeft geen braak liggende terreinen meer waar je een club heen zou kunnen sturen. Dus valt er voorlopig geen verhuizing te verwachten.”

Kun je wat hoogtepunten uit ruim twaalf jaar voorzitterschap noemen?

Er zijn wel wat mooie zaken de revue gepasseerd. Ik denk dan bijvoorbeeld aan onze dubbele nacompetiestrijd met TEC, een jaar of vijf geleden. Wij konden promoveren, zij wilden niet degraderen. We wonnen thuis met 2-0, maar hadden de marge veel groter kunnen maken. Daarna in Tiel kwamen we al voor rust met 2-0 achter en werden we echt weggespeeld. Maar er viel geen 3-0. Vlak voor tijd maakte Resodihardjo de bevrijdende 2-1, uitdoelpunten telden toen nog dubbel. Dat heeft toen een geweldig feest opgeleverd. Iedereen hier kan zich die zaterdag nog goed herinneren. De zondag er na trouwens niet.”

,,Nog iets grappigs hebben we met het tweede meegemaakt. Die speelden ook nacompetitie voor promotie en moesten toen een uitwedstrijd spelen op vlaggetjesdag. Dat wil je echt niet als Scheveninger, op vlaggetjesdag  een verre uitwedstrijd spelen. Die gasten wonnen en we hebben toen de reddingsboot voor ze geregeld. Zij op een stil plekje in Scheveningen op die boot geklommen en toe zijn ze al hossend en feestend door de overvolle haven van Scheveningen heen gevaren en erna feest gevierd aan boord van de SCH 10. Die gasten hebben het er nu nog over.”

Jullie werken zelfs met John Blok met officiële contracten toch?

,,Uiteraard, onderdeel van Bondsvoorschriften. Al moet ik zeggen dat ik ooit eens op een wat alternatieve manier met John tot een overeenkomst ben gekomen. We speelden een uitwedstrijd. Wij als bestuur gingen mee in de bus en lieten John weten: als je vandaag wint verlengen we meteen je contract. Dat werd direct een heel issue in de bus natuurlijk. We wonnen die wedstrijd. Wij als bestuur namen contact op met één van onze sponsoren van destijds; Club Life, een gezellige tent met goed vertier. Hebben we diezelfde avond een stukje met touwen voor ons af laten zetten en een grote fles champagne op tafel geregeld. Je zag John denken: waar komen we nou dan terecht? Ik pakte een bierviltje en zette er alleen op “J.Blok hoofdtrainer komend seizoen”. Tussen de dansacts door heb ik hem dat ter overweging gegeven en voor we die tent verlieten hadden we een getekende overeenkomst op een bierviltje.”