Theo Nulkes, stille motor van VVSB

Een gesprek met de technische man achter de selectie en begeleidingsstaf van VVSB levert een duidelijk beeld op van de man in kwestie, Theo Nulkes. Hij weet dat zijn functie belangrijk is, maar wil persoonlijk dan weer liever niet als te belangrijk worden gezien. Bescheidenheid siert de mens, dat dus. Hij is een clubman pur sang. Wat hij doet en al heel lang gedaan heeft, zou hij alleen voor VVSB kunnen doen. Heel voorzichtig kijkt hij om zich heen, op zoek naar een nieuwe technisch manager. Want, zo weet de 55 jarige bloemenkweker, aan alles komt een einde.

Nulkes begon als 7-jarig ventje in 1975 met voetballen bij VVSB. Hij speelde altijd als verdediger in de hoogste jeugdelftallen. Alleen als A-junior kwam hij twee seizoenen uit voor het Leidse UVS. Nulkes daarover: ,,Indertijd speelden de beste amateurclubs nog tegen teams van profclubs. De A-jeugd van UVS deed dat onder andere. Zo kwam ik bijvoorbeeld te spelen tegen Peter Barendse van Feyenoord, Robbert de Ruiter van Sparta en Eric Regtop, die toen een heel groot talent van Ajax was.”

,,Na die twee seizoenen als A junior bij UVS ging ik weer terug naar mijn eigen cluppie waar ik gedurende elf jaren als rechtsback in het eerste speelde”, vervolgt Nulkes. ,,In die jaren zijn we twee keer kampioen geworden en promoveerden van de vierde via de derde naar de tweede klasse KNVB. Dat was het hoogste niveau waarop ik gespeeld heb”.

‘Prachtig, maar zwaar werk’

Nulkes was dertig toen hij stopte met voetbal op hoog niveau. Je zou denken dat dat redelijk vroeg is. Maar er is een zeer plausibele verklaring voor. “Mijn vader had een bloemenkwekerij. Logisch dat ik daar dus ook in terechtkwam. Het is prachtig werk, maar tegelijk fysiek ook zwaar. Toen ik dertig was vond ik het welletjes. Ik werkte zo’n zestig uur elke week en had daarnaast in de avonduren de trainingen en op zondagmiddag de wedstrijden. Ik gaf dus bij de club aan dat ik ging stoppen met voetballen.”

Het was de toenmalige voorzitter, Gerard Heemskerk, die er voor zorgde dat Nulkes niet voor de club verloren ging. Laatstgenoemde gaf het ideale antwoord aan de voorzitter op de vraag wat hij met zoveel vrije tijd ging doen. Nulkes wist het nog niet, maar Heemskerk wel. ‘Zou jij niet als technische man in het bestuur plaats willen nemen?’ zo luidde de vraag. Na ampele overwegingen ging de ex-rechtsback op het verzoek van de preses in.

,,Eigenlijk vroeg ik mij in het begin een beetje af wat er van mij verwacht werd. Hoe ver reikten mijn bevoegdheden? Maar Heemskerk zei gewoon: ‘Ga maar beginnen, dan zien we vanzelf hoe het gaat lopen’. Het eerste wat ik deed was een contractbespreking met Ruud de Groot. Een fantastische vent voor het team. Maar ik vond het toch niet gemakkelijk, dat gesprek. Wat wel mooi was, we werden al heel snel kampioen, wonnen de beker na een finale tegen Kranenburg uit Den Haag en de Leidsch Dagblad Cup na winst op Rijnsburgse Boys.”

In de loop der jaren promoveerde VVSB via de Eerste Klasse naar de Hoofdklasse, en toen de Topklasse werd geformeerd, zat de club ook bij de bovenste zes om te mogen promoveren. Vervolgens verbleef BAVO tot heden ten dage in de Tweede of Derde Divisie. Naast veel geweldige voetballers legde Nulkes ook een aantal toptrainers vast zoals Marcel Keizer, Eric Meijers, Richard Plug, Robbert de Ruiter en Wilfred van Leeuwen. Met laatstgenoemde is in november contractverlenging overeengekomen tot de zomer van 2024.

Het mooiste moment in 25 jaar in dit vak?

Nulkes hoeft er niet over na te denken. ,,Wij speelden op 2 maart 2016 de halve finale van het grote KNVB Beker-toernooi in de Galgenwaard tegen FC Utrecht. We verloren door drie goals in de laatste twintig minuten. Wat een geweldige happening was dat. De Galgenwaard was na een wedstrijd van Utrecht in de Europa League tegen Napoli niet meer uitverkocht geweest. Moet je nagaan, dat was zes jaar voor dat wij er naar toe gingen. FC Utrecht – VVSB was stijf uitverkocht met 23.750 mensen. In feite was dat hele bekerseizoen één grote happening met spelers als Frans van Niel, een heel jonge Ruben Valk, Jordy Zwart, Peet van der Slot, Gio Serbony en Tommy Bekooij.”

,,Onze trainer was trouwens toen ook Wilfred van Leeuwen. We wonnen na strafschoppen bij Rijnsburgse Boys, daarna versloegen we FC Emmen op de Boekhorst met 3-1, vervolgens een nipte 3-2 zege bij Capelle en toen kwam die knotsgekke partij bij FC Den Bosch. Tot de 82e minuut niks geks, stand 2-0. Maar toen scoorden Bekooij, Van der Slot en Maikey Parami in een paar minuten tijd en wonnen we die kwartfinale in de Vliert. En toen kwam dat feest in Utrecht nog. Een geweldig seizoen voor ons!”

Nu Hulkes de 25 jaar als technische man van VVSB er nagenoeg op heeft zitten, kijkt hij of er een technisch manager bij gehaald kan gaan worden. En dan vooral ook iemand die de administratie goed op orde houdt. ,,Weet je wat het is? Ik heb alles in mijn hoofd of in de telefoon staan. Maar stel je voor: ik doe ineens niet meer mee, dan is alle kennis meteen verloren.”

,,Het moet trouwens in de eerste plaats een mens met hart voor de club zijn, want er gaat als je het goed wilt doen veel tijd in zitten. En je moet heel betrouwbaar zijn. Je draagt veel kennis met je mee en daar moet je op de juiste manier mee omgaan. En je moet afspraken nakomen. Je hebt met veel belangen te maken en soms schuren belangen ook een beetje met elkaar. Maar anderzijds, het is ook 25 jaar een prachtige hobby naast mijn werk geweest. Met dank ook aan de vele mensen waarmee ik te maken heb gekregen.”

Theo Nulkes is als een elektrische auto. Je hoort hem niet, maar hij is er wel degelijk. De stille motor van VVSB.